yol             

Bak uzuyor yol sen baktıkça bana
Bin kararsızlıkla sana gelmek gibi şimdi
Çoğu kez yetmiyor varlığın bile
Şimdi insem arabadan yürüsem yol boyu
Seni hatırlayıp gülsem ama çokça ağlasam
Dalıp gitsem şarkının en sevdiğim yerini dinlermişcesine
Elin dokunsa omzuma
Bu su hiç durmaz dalgalanır denizler
Tekerlek döndükçe uzaklar yakın olur
Pencerenin ardında bin hayat bini de farklı
Ki sen çoğu kez yetmiyorsun
Sonra yükseliyor ardından çıkan duman
Daha yakın oluyor uzaklar, daha, daha
Altımızdan kayıyor yol ve kenarındaki ağaçlar
İnceliyor elektrik telleri ki neye yarar şimdi
Ağlayasım var çünkü gülüyorum neden sebep belli değil
Uyuyorum uyanıyorum gün değmiş yüzüne
Ama sen çoğu kez yetmiyorsun
İzin veriyorum rüzgâra içeri dolsun diye
Seni okşuyor rüzgâr ağlıyoruz
Biz seninle ağlıyoruz ve uçurtma
Takılıyor kenardaki ağaçların dallarından birine
O dallar ki geride kalmaya mahkûm
Sonra devam ediyor yol
Sessizliğin içinde kaybolmuş gibi
Biz yaklaştıkça saklanıyor uzaklar
Uzaklar benimle bir dargın bir barışık
Yetmiyor varlığın sen olmaya
Aynalar dahi eğiliyor önünde ve yine yol
Sonra bakıyoruz güneş doğmuş
Gözlerini açıyorsun ay ışığı
Şehir uzakta kalıyor
Kapıyorum camları durgun bir ses
Dolanıp duruyor arabada ve arkama yaslanmış
Saçlarımı öpüyorum -benim saçlarım kısa
Son kez ötüyor kuşlar birkaç kanat çırpışı daha
Sen bile yetmiyorsun kendine
Kafamızda çiçekler açmış koparıyorum yaprakları
Koklayamıyorum bile uçup gidiyor
Son defa bakıyorum
Birkaç ışık ardından huzur
Duruyorsun ve dinliyorsun -iç uzay
Uzaklar çok yakın artık hüzün yıldız olmuş
Mavi griye çalıyor
Sona yaklaşıyoruz ki buraya başlangıçlardan geldik
Sen varsın ya sen çoğu kez yetmiyorsun
Neden sevdim seni bilmiyorum güzeldin belki de
Eskiden daha da güzel
Şehir artık uzakta kalıyor
Ki biz de uzağız artık
Rüzgâr yüzüne vursun sevgilim
Yol güzeldir.